wiertniczy

wiertniczy
wiertniczy I {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. IIb {{/stl_8}}{{stl_7}}'związany z wiertnictwem, służący do wykonywania odwiertów': {{/stl_7}}{{stl_10}}Roboty wiertnicze. Szyb wiertniczy. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}wiertniczy II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos odm. przym. IIb, {{/stl_8}}{{stl_7}}to samo co wiertacz. {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wiertniczy — «dotyczący wiertnictwa, dokonywania wierceń; służący do wiercenia» Szyb wiertniczy. Narzędzia wiertnicze. Przewód wiertniczy. Roboty, prace wiertnicze. ∆ górn. Otwór wiertniczy a) «miejsce, w którym były przeprowadzone wiercenia w celu… …   Słownik języka polskiego

  • przewód — m IV, D. przewódwodu, Ms. przewódwodzie; lm M. przewódwody 1. «urządzenie mające postać rury, węża, kanału, umożliwiające przepływ wzdłuż wytyczonej nim trasy cieczy, gazu, ciał sypkich itp.» Przewód kanalizacyjny, wodociągowy. Przewód gazowy.… …   Słownik języka polskiego

  • elektrowiert — m IV, D. a, Ms. elektrowiertrcie; lm M. y górn. «urządzenie do wiercenia otworów wiertniczych, w którym świder wiertniczy napędzany jest silnikiem elektrycznym znajdującym się bezpośrednio nad świdrem» …   Słownik języka polskiego

  • gryzowy — przym. od gryz ∆ Świder gryzowy «świder wiertniczy obrotowy, którego część roboczą stanowią gryzy» …   Słownik języka polskiego

  • klucz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «narzędzie służące do zamykania i otwierania zamków i kłódek» Klucz od biurka, od szafy, od szuflady, od mieszkania. Klucze do drzwi, do kłódek. Dorobić klucz do biurka. Obrócić, przekręcić klucz w zamku. Otworzyć… …   Słownik języka polskiego

  • odwiert — m IV, D. u, Ms. odwiertrcie; lm M. y 1. górn. «otwór wiertniczy przygotowany do eksploatacji» Odwiert naftowy. Głęboki odwiert. Ropa wypływająca z odwiertu. 2. górn. «wywiercenie otworu na pewną głębokość; odwiercenie» Dokonywać odwiertu gazu …   Słownik języka polskiego

  • otwór — m IV, D. otworu, Ms. otworze; lm M. otwory 1. «naturalna lub sztucznie wytworzona przerwa w jakiejś substancji; wolne miejsce, luka, szpara, szczelina, dziura» Otwór w okiennicach, w płocie. Wywiercić otwór. Przez otwory w dachu przedostawała się …   Słownik języka polskiego

  • profilować — ndk IV, profilowaćluję, profilowaćlujesz, profilowaćluj, profilowaćował, profilowaćowany 1. «wykonywać profile architektoniczne; ozdabiać profilami» Profilować belkę. Profilowana cegła. Profilowane gzymsy. 2. «wykonywać i badać pionowy przekrój… …   Słownik języka polskiego

  • rozwiert — m IV, D. u, Ms. rozwiertrcie; lm M. y górn. «otwór wiertniczy, zwłaszcza poszerzony» …   Słownik języka polskiego

  • sprofilować — dk IV, sprofilowaćluję, sprofilowaćlujesz, sprofilowaćluj, sprofilowaćował, sprofilowaćowany «nadać czemuś określony kształt, profil, wyraźne kontury; wykonać profile architektoniczne» Sprofilowana cegła. Sprofilowany otwór wiertniczy. przen.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”